Twój umysł twoją siłą.

Umysł człowieka to jedna wielka zagadka. Nie każdy z nas zdaje sobie sprawę, że wykorzystujemy tylko 10% jego możliwości, nikt nie wie co kryje pozostałe 90 %. Nie wiele ludzi ma w ogóle świadomość swojej podświadomości, a to ona sprawia, że żyjemy. Na co dzień nie uświadamiamy sobie jej istnienia, a i tak podświadomość w znaczący sposób wpływa na to, jak się zachowujemy i jak funkcjonujemy. To właśnie podświadomość nad wszystkim czuwa, poza naszą świadomością. W podświadomości kryją nasze przekonania, nasze lęki i obawy oraz najskrytsze pragnienia.

Czym różni się świadomość od podświadomości?
Świadoma i podświadoma na takie dwie części dzieli się nasz umysł. Do tej pierwszej części mamy pełny dostęp, umożliwia funkcjonowanie w świecie ludzkim, materialnym

i doczesnym. Dzięki niej zbieramy doświadczenia i komunikujemy się. Świadomy umysł to zaledwie od czterech do sześciu procent zdolności naszego umysłu! Na tym poziomie kreujemy siebie i swoje postawy, zmieniamy osobowość, decydujemy o tym, co chcemy robić, a czego nie. Jest też ta druga cześć, jednak do niej nie mamy bezpośredniego dostępu. Świadomie sterujemy takimi procesami jak poruszanie się, kierunek patrzenia, rozmowa itp.

Umysł podświadomy zajmuje się tym, by opracować dla świadomości, jakimi mięśniami ma poruszyć, by wykonać dany ruch. To podświadomość steruje np. oddychaniem, biciem serca, gojeniem się ran, zwężaniu źrenic czy trawieniem. Ale to wierzchołek góry lodowej która jest na prawdę ogromna. Twoja podświadomość zapamiętuje wszystko co widziała. Nie zadaje pytań, po prostu słucha. Jak powiesz sobie przed egzaminem 'kurde tyle się uczyłem, ale na pewno zapomnę wszystko przez ten stres’ to Twoja podświadomość cię posłucha i tak też będzie. To samo dotyczy strachu np. przed zawodami 'ten zawodnik jest dobry, kiedyś już z nim przegrałem’, itp. podświadomość wszystkiego słucha.

Podświadomość odczuwa, ale nie rozróżnia wizualizacji od realnych sytuacji
Czy kiedykolwiek zadałeś sobie pytanie, dlaczego ten czas tak szybko minął? Czy zastanawiałeś się, dlaczego tak właśnie jest? Zawsze wydaje się, że czas płynie szybciej, gdy robimy coś ciekawego, czyli fascynującego. To dlatego, że nie patrzymy co kilka minut na zegarek, co zwykle czynimy, gdy się nudzimy. Nasza podświadomość odbiera czas jakby płynął szybciej, więc gdy jesteś radośnie aktywny, masz wrażenie, że czas przeleciał ci bardzo szybko. To samo dzieje się, gdy zasypiasz. Twój świadomy umysł przechodzi w stan uśpienia, ale Twoja podświadomość nie śpi. Dlatego czas mija tak szybko, gdy jesteś nieprzytomny. Bardzo fajnie można to zobrazować na prostym przykładnie. Pewnie kiedyś oglądałeś jakiś straszny film ;), a po jego obejrzeniu bałeś się np. zejść do ciemnej piwnicy czy też przejść obok ciemnego lasu? Podczas oglądania filmu nasze tętno przyspiesza i biomy się chociaż dobrze wiemy, że nie mamy do czynienia z realnymi sytuacjami tylko z filmem, a jednak może być tak, że po obejrzeniu tego filmu możemy mieć lęki czy też przyspieszone tętno przechodząc obok danej sytuacji w życiu realnym.

Inaczej jest, jeśli chodzi o wizualizację, która jest jedną z technik mentalnych. Wyobraź sobie, że musisz wystąpić publicznie, a twój sukces będzie zależał od tego, czy nie popełnisz błędu. Więc zanim wystąpisz, robisz wcześniej wizualizację swojego perfekcyjnego wystąpienia i z dużym prawdopodobieństwem, wykonasz zadanie dobrze podczas realnego wystąpienia publicznego. To, o czym myślimy najczęściej, regularnie powtarzane, staje się rzeczywistością. Przyczyną dyskomfortu nie jest sama sytuacja, doświadczenia czy fakty, ale nasz stosunek do nich, wewnętrzna projekcja i odbiór doznań.

Chociaż wszyscy wiemy, że systematyczny trening uzupełniony odpowiednią dietą to klucz to uzyskania wymarzonej sylwetki. Jednak niewielu z nas zdaje sobie sprawę, że najważniejszym czynnikiem w naszym rozwoju fizycznym jest siła mózgu. I wiedząc, że wykorzystujemy tylko około 10% naszego potencjału, wyobraźmy sobie jak ogromne są nasze możliwości, jeżeli w trening zaangażujemy pozytywne myśli oraz psychikę. Jak jeszcze daleko jesteśmy w stanie się posunąć wybiegając poza „granice” naszego ciała?